Architekci są w pewnym sensie nieśmiertelni. Dziedzictwo, które po sobie pozostawiają, także po ich odejściu będzie obecne i wykorzystywane przez ludzi. Oznacza to, że Zaha Hadid, zmarła 31 marca, zdobyła sobie prawo do miejsca na Olimpie niezapomnianych osobistości. Sławna architektka arabskiego pochodzenia, która w związku ze swoją pracą zwiedziła dosłownie cały świat, miała zaledwie 65 lat. Zawał serca zakończył jej życie, podczas gdy przebywała w szpitalu w Miami w związku z poważnym zapaleniem oskrzeli. To co po sobie pozostawiła, jest jednak tak wielkie i cenne, że Zaha Hadid będzie żyła przez wieczność.
Do niej, wśród wielu innych, należały niektóre największe projekty ostatniego dziesięciolecia. Przykładem jest Acquatics Center w Londynie, zlecenie związane z Olimpiadą 2012. Jej podpis noszą także centrum kultury Heydar Aliyev w Azerbejdżanie, które stało się symbolem Baku, czy gmach Opery Narodowej w Guangzhou. Na tym nie koniec, bowiem wiele z jej projektów jest jeszcze w fazie realizacji. Jednym z nich jest na przykład stadion, gdzie drużyny narodowe piłki nożnej rozegrają Mistrzostwa Świata 2022, które będą miały miejsce w Katarze. Będzie to wyczekiwane i fascynujące dzieło architektoniczne, które wydaje się podsumowywać wspaniałą manierę i filozofię architektury wielkiej Zahy. Jej nowoczesna wizja, czasem nawet futurystyczna czy abstrakcyjna, niezaprzeczalnie zmianiła świat architektury, otwierając nowe scenariusze i rozpoczynając zupełnie nowy etap.
Logika nie miała dla niej znaczenia. Jej muzą była rzeźbiarska wirtuozeria, jednocześnie było to jej źródło inspiracji, które wykorzystywała do tworzenia swoich wielkich i unikalnych w stylu dzieł. Wizja, która poza ogromną osobistą satysfakcją, przyniosła jej w 2004 roku także niezwykle prestiżową nagrodę Pritzkera, do tej pory przyznawaną wyłącznie architektom – mężczyznom. Godne uznanie dla jej wytrwałości i wszystkich poświęceń, które opisują jej niezwykłe życie już od najmłodszych lat poświęcone architekturze. Smykałkę do niej miała we krwi i zademonstrowała to po raz pierwszy w wieku siedmiu lat, kiedy to poprosiła, aby móc osobiście zająć się urządzeniem swojego pokoju. Od tego momentu była gotowa na wszystko, aby zrealizować swoje marzenia o realizacji futurystycznych projektów pojawiających się w jej głowie. Studiowała w Bejrucie, a następnie w Londynie, gdzie miała okazję przedstawiania swoich nowatorskich wyobrażeń. Teraz, gdy jej zabrakło, można powiedzieć, że 65 lat życia to zbyt niewiele dla geniuszu jej formatu. Jak jeszcze mogłaby nas zaskoczyć, gdyby tylko miała do dyspozycji nieco więcej czasu?
